Fatiha’sız namaz olmaz:
Ubade’t-îbnu es-Samit (R.A.)’dan, (şöyle dedi:) Resulullah (S.A.S.) buyurdu ki: “Her kim ki, “Fatiha’t-ul-Kitab’ı” okumazsa onun namazı yoktur.” (Bu hadisi Buharı’ (756) Müslim (394) Ebu Davud (822) Tirmizi (247) Nesei (2/137) ve Ibnu Mace (837) rivayet etmişlerdir.
Ubade’t-İbnu es-Samit (R.A.)’dan
, şöyle dedi: Bir sabah namazında Resûlullah (S.A.S.)’in arkasında idik. Resûlullah (S.A.V.) Kur’ân okurken, kıra’ati ona ağırlık verdi. Namazı bitince (cemaata hitaben) zannedersem sizler imamınızın arkasında (Kur’ân) okuyorsunuz dedi? Biz de evet ya Resûlallah hızlıca (size yetişe bilmek için okuyoruz) dedik. Resûlullah (S.A.V.) imamınızın arkasında “Fatiha’dan” başka bir şey okumayın, zira “Fatiha’yı” okumayanın namazı yoktur” dedi. (Bu hadisi Ahmed (5/316/322) Ebu Davud (823) Tirmizi (311) Nesei (2/141) Buharı Cüz’ünde (60/226) Dare Kutni (1/318) İbnuHibban (l 776) Hakim (1/238) Beyhaki Süneninde (2/164) ve Kıra ‘atta (98) îbnu Ebi Şey be (1/373) ve Taha vi (1/215) hasen bir senedle rivayet etmişlerdir.)
Ebu Hureyre (R.A.)’dan, şöyle dedi:
Resûlullah (S. A. V.) buyurdu ki: Her kim ki namaz kılarda o namazında “Ümmü’l-Kur’âını’ okumazsa, o namaz güdüktür sonra güdüktür, (yani) tamam değildir dedi. (Müslim’in rivayetin de ise bu sözü üç kere tekrar etti şeklinde gelmiştir.) (Ravi diyor ki:) Bunun üzerine dedim ki: “Ya Eba Hureyre! İmam sesli okuduğunda nasıl yapayım? “Fatiha’yı” içinden okursun” dedi. Zira ben Resûlullah (S.A.V.) işittim ki: Şöyle buyurdu. Allah’u Teâla buyurdu ki: Ben “Fatiha’yı” benimle kulum arasında yarı yarıya taksim ettim. (Yarısı benim yarısı kulumundur.) Ve kulumun istediği onundur. “Kul, Elhamdu lillahi Rabbi’I-alemin dediği zaman
Allah’da: Kulum bana hamd etti der. Kul, Errahmani rrahim dediği zaman, Allah’da: Kulum beni sena etti der. Kul, maliki yevmiddin dediği zaman, Allah’da: Kulum beni temcid etti (ve bir defada: Kulum bana tefyiz eyledi) dedi. (Ve buraya kadar benim.) Kul iyyake na’budu ve iyyake neste’in dediği zaman, Allah: Bu kulumla benim aramda ve kulumun istediği hakkıdır der. Kul İhdina’s-sırata’l-mustakim sıratallezine en’amte aleyhim ğayri’l-mağdubi aleyhim vela’d dalin dediği zaman, Allah: İşte bu kulumundur ve kulumun istediği hakkıdır” buyurur.
(Bu hadisi Müslim (395) Ebu Da vud (821) İbnu Mace (838) Malik (1/84) İbnu Huzeyme (489) İbnu Ebi Şeybe (1/375) İbnu Hibban (1775)
