-…….Şakîk şöyle demiştir: Ben Abdullah ibnMes’ûdileEbû Mûsâ el-Eş’ârî’nin beraberinde oturuyordum. Ebû Mûsâ Abdullah’a: — Şayet bir kimse cünüb olsa da bir ay müddetle su bulamasa, artık o kimse teyemmüm etmeyecek ve namaz kılmayacak mı? Pekî, el-Mâide Sûresi’ndeki şu “…. Eğer su bulamazsanız, tertemiz top­rakla teyemmüm edin..” (altıncı) âyeti ne yapacaksın? dedi. Bunun üzerine Abdullah: — Eğer bu adamlara bu hususta bir ruhsat verilirse, neredeyse su kendilerine soğuk olunca da toprakla teyemmüme kalkacaklar, dedi. A’meş dedi ki: Ben Şakîk’a: — Siz cünübün teyemmüm etmesini, suyu soğuk bulanın teyem­müm edeceğinden dolayı mı kerih gördünüz? dedim. Şakîk: — Evet, dedi. Ebû Mûsâ Abdullah’a: — Sen Ammâr’ın Umer’e söylediğini işitmedin mi: Rasûlullah beni bir işe göndermişti. Ben cünüb oldum, su da bulamadım. Aka­binde hayvanın toprakta yuvarlandığı gibi toprak içinde yuvarlan­dım. Müteakiben bunu Peygamber’e söyledim. Peygamber: ”Sana şöyle yapmaklığın kâjîgelirdi” buyurup avucunu yer üzerine bir de­fa vurdu. Sonra elini silkeledi. Sonra onunla (bir vuruşla yâhud eliy­le) sol avucu ile sağ avucunun arkasına yâhud sağ avucu ile sol avucunun arkasına meshetti. Sonra onunla (vuruş yâhud eliyle) yü­züne mesnetti demişti, dedi. Buna karşı Abdullah ibn Mes’ûd: — Görüyor musun Umer, Ammâr’ın sözüne kaanî’ olmamış, de­di[42]. Ya’lâ, el-A’meş’ten; o da Şakîk’ten diye yaptığı rivayette şunu ziyâde etti. Şakîk şöyle demiştir: Ben Abdullah ile Ebû Musa’nın be­raberlerinde idim. Ebû Mûsâ, Abdullah’a: Sen Ammâr’m Umer’e şu söylediğini işitmedin mi: Rasûlullah beni ve seni bir yere göndermiş­ti. Ben cünüb oldum da toprak üstünde yuvarlanmıştım. Müteaki­ben Rasûlullah’ın yanma gelip, toprakta yuvarlanmamı kendisine haber vermiş idik. Rasûlullah da: “Sana şu kadarı kâfi gelirdi” bu­yurdu da, yüzüne ve iki eline bir defa mesh etmişti, demişti.