Edebu’l Mufred:

-254

حَدَّثَنَا مُوسَى قَالَ: حَدَّثَنَا الرَّبِيعُ بْنُ مُسْلِمٍ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ زِيَادٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ: خَرَجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى رَهْطٍ مِنْ أَصْحَابِهِ يَضْحَكُونَ وَيَتَحَدَّثُونَ، فَقَالَ: «وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَوْ تَعْلَمُونَ مَا أَعْلَمُ لَضَحِكْتُمْ قَلِيلًا، وَلَبَكَيْتُمْ كَثِيرًا» ، ثُمَّ انْصَرَفَ وَأَبْكَى الْقَوْمَ، وَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِلَيْهِ: «يَا مُحَمَّدُ، لِمَ تُقَنِّطُ عِبَادِي؟» ، فَرَجَعَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: «أَبْشِرُوا، وَسَدِّدُوا، وَقَارِبُوا
: [قال الشيخ الألباني]
صحيح

254- Ebû Hureyre radıyallahu anh şöyle demiştir:
Nebi sallallahu aleyhi ve sellem ashâbından gülmekte ve aralarında konuşmakta olan bir grup kimsenin yanına vardı ve “Nefsimi elinde tutan Allah’a yemin olsun ki, benim bildiklerimi bilmiş olsaydınız, az güler, çok ağlardınız” buyurdu. Ardından da ayrılıp gitti. İnsanlar ise ağlamaya başladılar. Bunun üzerine Allah azze ve celle ona “Ey Muhammed! Kullarımı neden ümitsizliğe düşürüyorsun?” diye vahyetti. Ardından Nebi sallallahu aleyhi ve sellem o insanların yanına döndü ve şöyle buyurdu: “Size müjdeler olsun. (Zira Allahu Teâlâ az amel karşılığında siz çok sevap vaat etmiştir.) Bundan dolayı orta yolu tutun (aşırıya gitmeyin) ve en iyisini yapmaya çalışın.
Ahmed II,467; İbn Hibban Sahih I,319,II,73 – Elbani: Sahih 3193 – Hadisin ilk kısmı Buhari 6485:

Rasulullah’ın Sallallahu Aleyhi Ve Sellem

Benim Bilmekte Olduğumu Sizler Biliyor Olsaydınız, Muhakkak Az Güler, Çok Ağlardınız

6485- Ebû Hureyre’nin nakline göre Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem “Benim bilmekte olduğumu sizler biliyor olsaydınız muhakkak az güler, çok ağlardınız” buyurmuştur.

6486- Enes’in nakline göre Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem “Benim bilmekte olduğum şeyleri sizler biliyor olsaydınız muhakkak az güler, çok ağlardınız” buyurmuştur.
Kitabu’r Rikak 27.