Bana Harmeletu’bnu Yahya Et-Tucîbî rivayet etti. (Dedi ki) : Bize Abdullah b, Vehb rivayet etti. (Dedi ki) : Bana Amr —ki İbnu’l-Hâris’dir— Bukeyr’den, o da ibni Abbâs’ın âzâdlısı Kureyb’den nak­len haber verdi ki, Abdullah îbnî Abbâs ile Abdurrahmân b. Ezher ye Misver b. Mahrame kendisini Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ‘in zevcesi Âişe’ye göndererek şöyle demişler : — Âişe’ye bizim hepimizden selâm söyle; ve ikindiden sonraki iki rek’âtı ona sor; de ki: — Biz senin bu iki rek’âtı kıldığını haber aldık. Hâlbuki Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in bunu nehiy buyurduğunu duymuşduk. İbni Abbâs: «Ben, Ömerü’bnu’l-Hattâb ile birlikte bu namazdan do­layı insanları döverdim.» demiş. Kureyb demiş ki: «Bunun üzerine ben Âişe’nin yanına girerek, be­nimle gönderdikleri haberi kendisine tebliğ ettim. Âişe : — Ümmü Seleme’ye sor! dedi. Ben hemen beni gönderen zevatın yan­larına çıkarak Âişe’nin söylediklerini onlara haber verdim. Onlar, beni Ümmü Seleme’ye de, Âişe’ye gönderdikleri suâli sormaya gönderdiler. Ümmü Seleme : — Ben, Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’i o iki rek’âtı kılnıakdan nehyederken işittim ama sonra kendisini bunları kılarken gördüm. Onları kıldığında vakit, ikindi idi. Sonra benim yanıma girdi, yanımda Ensârdan Benî Haram kabilesinden bâzı kadınlar vardı, Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bu iki rek’âtı o zaman kıldı. Ben, kendisine kızı göndererek: — Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellemin yanıbaşına dur da, ona de ki: Ümmü Seleme, Yâ Resûlullah ben, senin bu iki rek’âtı kılmakdan ne­hiy buyururduğunu işidiyorum. Hâlbuki şimdi onları kendinin kıldığını görüyorum; diyor. Şayet eliyle işaret ederse geri çekil! Kız dediğimi yaptı. Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) eliyle işaret etti. O da geri çekildi. Namazdan çıkınca (bana hitaben) : «Ey Ebû Umeyye’nin kızı! İkindiden sonra kıldığım iki rek’âtı sormuş­sun, [sebebi şudur ki) bana Abdulkays kabilesinden bir takım kimseler ka­vimlerinden ayrılarak müslüman olmak için geldiler de, öğle namazından sonra kılmakda olduğum iki rek’ât nafileden beni alıkoydular, işte bu iki rek’ât, o rek’âtlardır.» buyurdular.

(1933)