Tekfircilerin muhataplarını korkaklıkla itham etmeleri selefleri olan haricilerden aldıkları ahlaktan/menhecden kaynaklanmaktadır.
İmran bin Hudayr anlatıyor:
Ebu Miclez ’e, (Tabiin alimlerinin büyüklerindendir) Beni Amr bin Sedûs kabilesinden bazı kişiler (diğer bir rivayette ise bazı İbâdîler) geldi ve ona şöyle sordular:
“Allah’ın şu kavl hak mıdır?:
‘Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar kâfirlerin ta kendileridir.’ (Mâide 5/44)”
Ebu Miclez: “Evet, haktır.” dedi.
Onlar tekrar sordular: “Peki, şu kavli haktır mı?:
‘Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar zalimlerin ta kendileridir.’ (Mâide 5/45)”
Ebu Miclez yine “Evet, haktır.” diye cevap verdi.
Onlar yine sordular:
“Peki, şu söz haktır mı?:
‘Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar fâsıkların ta kendileridir.’ (Mâide 5/47)”
Ebu Miclez “Evet, haktır.” dedi.
Bunun üzerine o kişiler:
“Ey Ebu Mücliz! Onlar (idareciler) Allah’ın hükümlerle hükmediyorlar mı? ” diye sordular.
Ebu Miclez şöyle cevap verdi:
“Bu, onların dinidir; bu inanç üzere yaşarlar, bu hükümleri kabul ederler ve insanları da ona çağırırlar. Eğer onlardan bir şey terk ederlerse, günaha isabet ettiklerini bilirler.”
Fakat o kişiler:
“Hayır, vallahi! Ama sen (onları tekfir etmekten) korkuyorsun !” dediler.
Bunun üzerine Ebu Miclez onlara şöyle dedi:
“Hayır ! Bilakis siz korkmaya benden daha layıksınız ! Ben böyle bir görüşte değilim ama siz bu görüştesiniz ve bundan imtina etmiyorsunuz. Oysa bu ayetler Yahudiler, Hristiyanlar ve müşrikler hakkında inmiştir.”
İmam Taberi / Tefsir Maide 44 İsnadı Sahihtir.
Görüldüğü üzere İbadiye fırkasından olan bu hariciler, selef imamlarını idarcileri tekfire zorluyorlar, kendilerinin tekfir ettiklerini tekfir etmeyenleri de korkaklıkla itham ediyorlar.
Oysaki Ebu Miclezi ihtiyatlı kılan ilmi, haricileri cesaretli kılan cehaletleri idi.